Eileen
-
- € 9,99
-
- € 9,99
Beschrijving uitgever
Een van de meest originele nieuwe stemmen in de hedendaagse literatuur
'Hier zijn we dan. Mijn naam was Eileen Dunlop. Nu ken je me. Ik was destijds vierentwintig jaar oud en had een baan als secretaresse in een particuliere jeugdgevangenis voor tienerjongens, waar ik zevenenvijftig dollar per week voor kreeg. Laten we het Moorehead noemen. Delvin Moorehead was een verschrikkelijke huisbaas die ik jaren later had, en het voelt toepasselijk om zijn naam te gebruiken voor zo'n plek. Over een week zou ik weglopen van huis en nooit meer terugkeren.
Dit is het verhaal van mijn verdwijning.'
Het zijn de vroege jaren zestig en de eenzame Eileen Dunlop leidt een uitzichtloos bestaan. Ze werkt in een jeugdgevangenis net buiten Boston en haar avonden bestaan uit het zorgen voor haar vader, een onverbeterlijke alcoholist. Eileen dagdroomt over een ontsnapping aan de sleur, en doodt de tijd met winkeldiefstal, het stalken van gevangenbewaarder Randy en haar vaders troep opruimen.
Wanneer op Moorehead een nieuwe begeleider wordt aangenomen, kan Eileen geen weerstand bieden aan wat het begin lijkt van een mooie vriendschap. Haar affectie voor deze nieuwe vriendin Rebecca maakt haar uiteindelijk medeplichtig aan een misdrijf dat haar wildste fantasieën overstijgt.
Deze choquerende, fascinerende en duistere debuutroman, verteld in de traditie van Shirley Jackson en het vroege werk van Vladimir Nabokov, introduceert een van de meest originele nieuwe stemmen in de hedendaagse literatuur.
PUBLISHERS WEEKLY
Winner of both the Paris Review's Plimpton Prize and a Stegner Fellowship, Moshfegh moves beyond her previous short fiction achievements with this dark and unnerving debut novel. In 1964, Eileen Dunlop is 24 years old, living with her cruel, alcoholic father, and working at Moorehead, a juvenile detention center for boys. She also spends a lot of time hating herself ("I looked like nothing special") and plotting her exodus from the small New England town where she's been trapped. Eileen's perspective is one of hindsight, some 50 years later, looking back on her final days of quiet, isolated misery before the rest of her life begins, a very different life we know will happen without knowing much more. The book's opening evokes a stark kind of empathy for Eileen, who is extreme in her oddness and aversion to personal hygiene, but still quite likable. Unfortunately, some 100 pages in, she is still announcing her imminent departure. As the claustrophobia and filth of her circumstances become more suffocating over the course of the novel, they seem more redundant than effective. With the arrival of the mysterious Rebecca, an alleged education specialist at Moorehead, Eileen's momentum (and the narrative's) finally picks up somewhat, although it will still feel stagnant to some readers.
